Ψάχνοντας κάνεις στο διαδίκτυο μπορεί να βρει πολλές χρήσιμες πληροφορίες... Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο περιεκτικό και ολοκληρωμένο γύρω από τον κόσμο του κρασιού είναι το παρακάτω.
Υπάρχει στη σελίδα του Dr. Benefits ενός Βιολόγου (και όχι μόνο), με πολλές ανησυχίες γύρω από τον κόσμο των Τροφίμων και της Διατροφής ..
Αλλά για περισσότερες πληροφορίες σας παρακινώ να ανατρέξετε στο τόσο ενδιαφέρον blog του το drbenefits.wordpress.com
Υπάρχει στη σελίδα του Dr. Benefits ενός Βιολόγου (και όχι μόνο), με πολλές ανησυχίες γύρω από τον κόσμο των Τροφίμων και της Διατροφής ..
Αλλά για περισσότερες πληροφορίες σας παρακινώ να ανατρέξετε στο τόσο ενδιαφέρον blog του το drbenefits.wordpress.com
Το κρασί είναι ένα οινοπνευματώδες ποτό που παράγεται από τη ζύμωση σταφυλιών, κυρίως από μια συγκεκριμένη ποικιλία αμπέλου που ονομάζεται Vitis vinifera. Στην Ιαπωνία, το κρασί αναφέρεται επίσης στο προϊόν της ζύμωσης άλλων καρπών (π.χ. μήλο ή ρόδι) ή δημητριακών (π.χ. ρύζι). Λόγω μιας φυσικής χημικής αντίδρασης, η μαγιά καταναλώνει τα σάκχαρα των σταφυλιών και τα μετατρέπει σε αιθανόλη και διοξείδιο του άνθρακα, χωρίς την προσθήκη πρόσθετων σακχάρων, οξέων, ενζύμων, νερού, ή άλλων θρεπτικών συστατικών. Διαφορετικές ποικιλίες των σταφυλιών και διαφορετικά στελέχη ζυμών παράγουν διαφορετικά είδη του κρασιού.
Μαζί με την ανθρώπινη παρέμβαση στη συνολική διαδικασία, οι διαφορές αυτές προκύπτουν από τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ της βιοχημικής ανάπτυξης των σταφυλιών, των αντιδράσεων που εμπλέκονται στο στάδιο της ζύμωσης, του terroir (τα ειδικά χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο κλίμα, τη γενετική των φυτών, τη γεωγραφία και γεωλογία, όπως ο τύπος και η χημεία του εδάφους) και της ονομασίας (η νομικά καθορισμένη και προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό όπου καλλιεργήθηκαν τα σταφύλια για το κρασί).
Το κρασί είναι ένα οινοπνευματώδες ποτό που παράγεται από τη ζύμωση σταφυλιών, κυρίως από μια συγκεκριμένη ποικιλία αμπέλου που ονομάζεται Vitis vinifera. Στην Ιαπωνία, το κρασί αναφέρεται επίσης στο προϊόν της ζύμωσης άλλων καρπών (π.χ. μήλο ή ρόδι) ή δημητριακών (π.χ. ρύζι). Λόγω μιας φυσικής χημικής αντίδρασης, η μαγιά καταναλώνει τα σάκχαρα των σταφυλιών και τα μετατρέπει σε αιθανόλη και διοξείδιο του άνθρακα, χωρίς την προσθήκη πρόσθετων σακχάρων, οξέων, ενζύμων, νερού, ή άλλων θρεπτικών συστατικών. Διαφορετικές ποικιλίες των σταφυλιών και διαφορετικά στελέχη ζυμών παράγουν διαφορετικά είδη του κρασιού.
Μαζί με την ανθρώπινη παρέμβαση στη συνολική διαδικασία, οι διαφορές αυτές προκύπτουν από τις πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ της βιοχημικής ανάπτυξης των σταφυλιών, των αντιδράσεων που εμπλέκονται στο στάδιο της ζύμωσης, του terroir (τα ειδικά χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο κλίμα, τη γενετική των φυτών, τη γεωγραφία και γεωλογία, όπως ο τύπος και η χημεία του εδάφους) και της ονομασίας (η νομικά καθορισμένη και προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό όπου καλλιεργήθηκαν τα σταφύλια για το κρασί).
Ιστορία
Το κρασί παράγεται εδώ και χιλιάδες χρόνια και κυρίως για την αντι-τοξική του δράση. Τα πρώτα στοιχεία (8000 ετών βάζα) κρασιού βρέθηκαν στη Γεωργία, ενώ ίχνη του κρασιού έχουν βρεθεί επίσης στο Ιράν και την Αρμενία. Το κρασί έφτασε στα Βαλκάνια το 4500 π.Χ. και εκ τότε αποτελεί σημαντικό κομμάτι της γαστρονομίας στην αρχαία Ελλάδα, τη Θράκη και τη Ρώμη.
Ποικιλίες σταφυλιών
Το κρασί γίνεται συνήθωςαπό μία ή περισσότερες ποικιλίες του Ευρωπαϊκού είδους Vitis vinifera, όπως οι εξής: Merlot, Cabernet Sauvignon, Chardonnay και Pinot Noir. Όταν μία από αυτές τις ποικιλίες χρησιμοποιείται ως το κυρίαρχο σταφύλι (τουλάχιστον 75% έως 85%), το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί «μονοποικιλιακό» σε αντιδιαστολή με ένα «πολυποικιλιακό» κρασί που είναι στην ουσία μίγμα ή χαρμάνι όπως συνηθίζεται να αναφέρεται. Τα τελευταία κρασιά δεν θεωρούνται κατώτερα από τα «μονοποικιλιακά» κρασιά, αλλά περισσότερο αναφέρονται σε ένα διαφορετικό στυλ της οινοποίησης και φυσικά γεύσης (η διαφορά είναι ότι μία ποικιλία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από ένα χαρμάνι)
Ποικιλίες κρασιού
Το κρασί κατηγοριοποιείται ανάλογα με το χαρακτηριστικό που μας ενδιαφέρει κάθε φορά. Κρίνοντας λοιπόν με βάση τα πολλά χαρακτηριστικά τους τα κρασιά διαχωρίζονται σε:
Χρώμα: λευκό, ροζέ, κόκκινο
Άρωμα: αρωματικά (π.χ. Μοσχάτα και Gewürztraminer) και μη αρωματικά
Γλυκύτητα: Ξηρό, ημι-ξηρό και γλυκό ή επιδόρπιο
Περιεκτικότητα σε CO2: αφρώδη και μη αφρώδη
Παρακάτω, και ανά ποικιλία, παρατίθενται μερικά παραδείγματα των ποικιλιών αμπέλου από τις οποίες γίνεται το κρασί:
Κόκκινα κρασιά: Cabernet Sauvignon, Merlot, Pinot Noir, Syrah
Λευκά κρασιά: Chardonnay, Gewürztraminer, Sauvignon blanc, Riesling, Muscat
Το κόκκινο κρασί παράγεται από ποικιλίες κόκκινων σταφυλιών με την προϋπόθεση ότι τα στερεά τους μέρη συμμετέχουν στη διαδικασία της ζύμωσης.
Το λευκό κρασί μπορεί να παραχθεί από οποιαδήποτε ποικιλία εφόσον τα στερεά μέρη των σταφυλιών διαχωρίζονται και δε συμμετέχουν στη διαδικασία της ζύμωσης.
Το ροζέ κρασί παράγεται όπως το κόκκινο, με τη διαφορά ότι τα στερεά μέρη των σταφυλιών, παραμένουν στη διαδικασία της ζύμωσης για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως μικρότερο από μια μέρα.
Επιδράσεις στην υγεία
Η ρεσβερατρόλη και άλλες φαινολικές ενώσεις, που βρίσκονται κυρίως στο κόκκινο κρασί, έχουν ταυτοποιηθεί ως φυσικά αντιοξειδωτικά. Με βάση τις συστάσεις της μεσογειακής διατροφής, μια μέτρια, υγιής (δηλαδή όχι περισσότερο από 100 έως 200 ml ανά ημέρα) κατανάλωση κόκκινου ή λευκού κρασιού, σχεδόν πάντα κατά τη διάρκεια των γευμάτων, βοηθάει στην πρόληψη κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων, των εγκεφαλικών επεισοδίων και του διαβήτη. Συγκεκριμένα, η μέτρια κατανάλωση κρασιού έχει αποδειχθεί ότι βελτιώσει την ισορροπία μεταξύ της LDL χοληστερόλης («κακή» χοληστερόλη) και HDL χοληστερόλης («καλή» χοληστερόλης).
Το κρασί παράγεται εδώ και χιλιάδες χρόνια και κυρίως για την αντι-τοξική του δράση. Τα πρώτα στοιχεία (8000 ετών βάζα) κρασιού βρέθηκαν στη Γεωργία, ενώ ίχνη του κρασιού έχουν βρεθεί επίσης στο Ιράν και την Αρμενία. Το κρασί έφτασε στα Βαλκάνια το 4500 π.Χ. και εκ τότε αποτελεί σημαντικό κομμάτι της γαστρονομίας στην αρχαία Ελλάδα, τη Θράκη και τη Ρώμη.
Ποικιλίες σταφυλιών
Το κρασί γίνεται συνήθωςαπό μία ή περισσότερες ποικιλίες του Ευρωπαϊκού είδους Vitis vinifera, όπως οι εξής: Merlot, Cabernet Sauvignon, Chardonnay και Pinot Noir. Όταν μία από αυτές τις ποικιλίες χρησιμοποιείται ως το κυρίαρχο σταφύλι (τουλάχιστον 75% έως 85%), το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί «μονοποικιλιακό» σε αντιδιαστολή με ένα «πολυποικιλιακό» κρασί που είναι στην ουσία μίγμα ή χαρμάνι όπως συνηθίζεται να αναφέρεται. Τα τελευταία κρασιά δεν θεωρούνται κατώτερα από τα «μονοποικιλιακά» κρασιά, αλλά περισσότερο αναφέρονται σε ένα διαφορετικό στυλ της οινοποίησης και φυσικά γεύσης (η διαφορά είναι ότι μία ποικιλία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από ένα χαρμάνι)
Ποικιλίες κρασιού
Το κρασί κατηγοριοποιείται ανάλογα με το χαρακτηριστικό που μας ενδιαφέρει κάθε φορά. Κρίνοντας λοιπόν με βάση τα πολλά χαρακτηριστικά τους τα κρασιά διαχωρίζονται σε:
Χρώμα: λευκό, ροζέ, κόκκινο
Άρωμα: αρωματικά (π.χ. Μοσχάτα και Gewürztraminer) και μη αρωματικά
Γλυκύτητα: Ξηρό, ημι-ξηρό και γλυκό ή επιδόρπιο
Περιεκτικότητα σε CO2: αφρώδη και μη αφρώδη
Παρακάτω, και ανά ποικιλία, παρατίθενται μερικά παραδείγματα των ποικιλιών αμπέλου από τις οποίες γίνεται το κρασί:
Κόκκινα κρασιά: Cabernet Sauvignon, Merlot, Pinot Noir, Syrah
Λευκά κρασιά: Chardonnay, Gewürztraminer, Sauvignon blanc, Riesling, Muscat
Το κόκκινο κρασί παράγεται από ποικιλίες κόκκινων σταφυλιών με την προϋπόθεση ότι τα στερεά τους μέρη συμμετέχουν στη διαδικασία της ζύμωσης.
Το λευκό κρασί μπορεί να παραχθεί από οποιαδήποτε ποικιλία εφόσον τα στερεά μέρη των σταφυλιών διαχωρίζονται και δε συμμετέχουν στη διαδικασία της ζύμωσης.
Το ροζέ κρασί παράγεται όπως το κόκκινο, με τη διαφορά ότι τα στερεά μέρη των σταφυλιών, παραμένουν στη διαδικασία της ζύμωσης για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως μικρότερο από μια μέρα.
Επιδράσεις στην υγεία
Η ρεσβερατρόλη και άλλες φαινολικές ενώσεις, που βρίσκονται κυρίως στο κόκκινο κρασί, έχουν ταυτοποιηθεί ως φυσικά αντιοξειδωτικά. Με βάση τις συστάσεις της μεσογειακής διατροφής, μια μέτρια, υγιής (δηλαδή όχι περισσότερο από 100 έως 200 ml ανά ημέρα) κατανάλωση κόκκινου ή λευκού κρασιού, σχεδόν πάντα κατά τη διάρκεια των γευμάτων, βοηθάει στην πρόληψη κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων, των εγκεφαλικών επεισοδίων και του διαβήτη. Συγκεκριμένα, η μέτρια κατανάλωση κρασιού έχει αποδειχθεί ότι βελτιώσει την ισορροπία μεταξύ της LDL χοληστερόλης («κακή» χοληστερόλη) και HDL χοληστερόλης («καλή» χοληστερόλης).
Τι πρέπει να προσέχουμε όταν το αγοράζουμε, πως το επιλέγουμε
Το κρασί είναι κάτι περισσότερο από ένα ‘’ποτό’’… είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι, ένας τρόπος ζωής, μια έρευνα στην ιστορία, μια γαστρονομική περιπέτεια, μια μελέτη στον τομέα της γεωργίας και ένας τρόπος για να εξερευνήσουμε μία διαφορετική κουλτούρα. Αλλά με τόσες πολλές διαφορετικές και ακαταλαβίστικες πληροφορίες, σίγουρα χρειαζόμαστε μία προσέγγιση για να ξεκινήσουμε.
Καλό κρασί δεν είναι μόνο αυτό για το οποίο κάποιος πληρώνει ένα σημαντικό αντίτιμο για να το αποκτήσει, αλλά και αυτό που βρίσκεται στο καθημερινό μας τραπέζι. Το μεν πρώτο είναι για μια εξαιρετική στιγμή ή για τον «ψαγμένο» οινόφιλο, το δεύτερο όμως είναι αυτό που κτίζει την οινική κουλτούρα, αυτό το οποίο δοκιμάζουν οι νέοι στο wine bar ή μοιράζονται στο γεύμα με φίλους. Και είναι σημαντικό αυτή η πρώτη γνωριμία να είναι σε άρτια σχέση ποιότητας και τιμής ώστε να κερδίσει τον νέο καταναλωτή και να τον βάλει στη διαδικασία να εξερευνήσει το ελληνικό κρασί, να δοκιμάσει ετικέτες, να μάθει περισσότερα. Το κρασί δεν πρέπει να «τρομάζει», να περνιέται για κάτι που αφορά μόνο ειδικούς. Το ποιοτικό εμφιαλωμένο κρασί -επειδή είναι μέρος του πολιτισμού μας- πρέπει να είναι προσιτό σε όλους.
Σύμφωνα με κλαδικές μελέτες έχει αποδειχτεί ότι ο καταναλωτής ελέγχει τη σχέση τιμής-ποιότητας. Εάν αναρωτιέστε όμως ποιος είναι ο πρώτος πιο σημαντικός παράγοντας, ο τύπος του κρασιού (λευκό, ροζέ ή ερυθρό, ξηρό ή ημίξηρο) είναι εκείνος που μας προβληματίζει πιο πολύ. Η τιμή ενός ερυθρού κρασιού είναι αυτή που παίζει το σημαντικότερο ρόλο, γιατί το λευκό καταναλώνεται με μεγαλύτερη ευκολία και περισσότερους μήνες του χρόνου, σε σχέση με το ερυθρό.
Πριν την επιλογή μίας φιάλης πρέπει να υπολογίσουμε ότι θα πρέπει να είναι αποδεκτό από όλους. Οπότε σε ένα τραπέζι με φίλους που δεν γνωρίζουν πολλά σε σχέση με τον συνδυασμό κρασιού-φαγητού είναι προτιμότερο να επιλέξουμε σίγουρα ένα εύκολο κρασί και να αποφύγουμε τους εντυπωσιασμούς.
Για τα λευκά και ροζέ κρασιά, που δεν αναφέρουν παλαίωση ή ωρίμαση σε βαρέλι, είναι καλύτερα να προσέχουμε η εσοδεία να είναι κοντά στα δύο έτη. Είναι ατελείωτες οι ιστορίες με περιστατικά που κάποιος δεν πίνει φιάλη που έχει ξεπεράσει τα δύο χρόνια. Ας μην μπούμε όμως σε αυτή τη διαδικασία. Το κρασί είναι ζωντανός οργανισμός που δεν ελέγχεται απαραίτητα από άτυπο κανόνα ‘’ημερομηνίας κατανάλωσης’’. Για τα λευκά που αναφέρουν το βαρέλι είναι πολύ έξυπνη κίνηση να τους δώσoυμε ακόμη και μία τετραετία. Θα εντυπωσιαστείτε από το πόσο μοναδικά θα στηρίξουν ένα γεύμα ή δείπνο. Στα ερυθρά έχουμε περισσότερο χρόνο μπροστά μας.
Πως το σερβίρουμε ανάλογα με το φαγητό που έχουμε
Το διάστημα που η θερμοκρασία ανεβαίνει, τα πιάτα που συνήθως απολαμβάνουμε, αλλά και η διάθεσή μας ταιριάζουν καλύτερα με τα λευκά και ροζέ κρασιά. Οι σίγουρες επιλογές μας είναι: ένα δροσερό ποτήρι Ασύρτικο ή ένα ροζέ με το χαρακτηριστικό salmon pink χρώμα που αποτελεί πλέον και τη νέα τάση. Αν πάλι μιλήσουμε για γευστικούς συνδυασμούς, ψαρικά και θαλασσινά συνδυάζονται τέλεια με ένα λευκό κρασί, ενώ η ντομάτα, το παντζάρι και τα λαδερά πιάτα αναζητούν το ροζέ. Ομοίως και τα κλασικά ελληνικά πιάτα της κουζίνας μας.
Επειδή όμως η απόλαυση ενός κρασιού είναι και υποκειμενική υπόθεση, καλό είναι να μην αφήνουμε τους κανόνες να μας περιορίζουν. Επομένως δεν λέμε όχι σε ένα φρέσκο ερυθρό κρασί, στη σωστή δροσερή θερμοκρασία σερβιρίσματος, όπως 16°C-18°C, όποια εποχή και να το καταναλώσουμε.
Για να απολαύσεις ένα κρασί δεν χρειάζεται να ξοδέψεις πολλά χρήματα. Ξεκίνησε από την επιλογή του ποτηριού, χωρίς απαραίτητα να ξοδέψεις μία περιουσία. Η νέα τάση στα ποτήρια κρασιού είναι τα χαμηλά ποτήρια ‘’τύπου νερού’’. Με λίγη προσοχή στην ποιότητα του γυαλιού μπορείτε να απολαύσετε κάθε τύπο κρασιού στο ίδιο ποτήρι.
Για να βρούμε τον καλύτερο σύμμαχο στο συνδυασμό του πιάτου μας αυτό που χρειαζόμαστε είναι ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Για παράδειγμα όσο πιο πολλά μπαχαρικά ή λιπαρές γεύσεις χρησιμοποιούμε τόσο πιο έντονο πρέπει να είναι και το κρασί μας. Το ίδιο άλλωστε ισχύει και στη διάθεση μας την ώρα που ετοιμάζουμε το φαγητό.
Για παράδειγμα:
-Ένα ελαφρύ ξηρό λευκό κρασί από ποικιλίες όπως: Sauvignon blanc ή Moσχάτο, μπορεί να συνοδεύσει πιάτα όπως σαλάτες και διάφορα λαχανικά.
-Ένα λευκό από ποικιλίες όπως: Μοσχάτο και Gewürztraminer, το βρίσκουμε δίπλα σε πικάντικα πιάτα ή εξωτικές γεύσεις.
-Ένα λευκό με πέρασμα από βαρέλι ή ελάχιστη παλαίωση από ποικιλίες όπως: Ασύρτικο, Ρομπόλα, Chardonnay, συνοδεύει κρεμώδεις και λιπαρές γεύσεις.
-To έντονα αρωματικό ροζέ κρασί από Ξινόμαυρο ή Syrah δίπλα σε πιάτα μεσογειακής κουζίνας γίνεται ο απόλυτος σύμμαχος.
-Τα ερυθρά κρασιά από ποικιλίες όπως Merlot, Pinot Noir ψάχνουν πιάτα κοντά στα μανιτάρια, το κοτόπουλο και έντονες μακαρονάδες.
-Οι ποικιλίες όπως Aγιωργίτικο, Cabernet Sauvignon και αντίστοιχες διεθνείς συνοδεύουν την Ιταλική κουζίνα, χοιρινό ή μοσχάρι με έντονες σάλτσες.
-Για τα στιβαρά ερυθρά από ποικιλίες όπως Syrah, Μalbec η επιλογή καπνιστού ή barbecue είναι η καλύτερη λύση.
Πως το διατηρούμε στο σπίτι:
Όταν τύχει να διαβάσετε για τη θερμοκρασία δωματίου ενός χώρου υπολογίστε ότι η ιδανική είναι 22°C με 24°C.
Πως το σερβίρουμε:
Στoυς λευκούς ή ροζέ οίνους:
Για να πετύχετε τις θερμοκρασίες σερβιρίσματος δεν χρειάζεται να γεμίσετε το σπίτι θερμόμετρα. Για τους λευκούς οίνους που βρίσκονται σε ένα εύρος αλκοόλ από 9 έως 14% η πρόταση θερμοκρασίας σερβιρίσματος είναι 12°C-16°C.
Να έχετε πάντα στο νου ότι εάν ένα κρασί θέλουμε να καταναλωθεί κρύο θα πρέπει να μείνει αρκετές ώρες στο ψυγείο. Εάν βιάζεστε μπορείτε πριν να το βρέξετε ελαφρά. Σε περίπτωση που χρησιμοποιείτε σαμπανιέρα προτιμήστε αρκετό νερό και λίγο πάγο.
Mία σαμπανιέρα με πολύ πάγο θέλει περισσότερο χρόνο για να φέρει τη σωστή θερμοκρασία.
Στους ερυθρούς οίνους:
Για νεαρούς ερυθρούς οίνους με 10-15% alc και με μέτριο αλκοόλ παράδειγμα 12-17% alc σε αλκοόλ κρασιά επιλέγουμε θερμοκρασία σερβιρίσματος μεταξύ 16°C-18°C ακόμη και 14°C, γιατί το ερυθρό καταναλώνεται πιο αργά.
Μην ξεχνάτε πως το κρασί με περιεχόμενο 0,75 πωλείται σε αυτό το μέγεθος για να μοιράζεται και για να το απολαύσετε πάντα να έχετε στο νου ότι είναι ανεξερεύνητο. Οπότε όλα τα παραπάνω χρειάζονται τη δική σας πινελιά και εμπειρία.
Το κρασί είναι κάτι περισσότερο από ένα ‘’ποτό’’… είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι, ένας τρόπος ζωής, μια έρευνα στην ιστορία, μια γαστρονομική περιπέτεια, μια μελέτη στον τομέα της γεωργίας και ένας τρόπος για να εξερευνήσουμε μία διαφορετική κουλτούρα. Αλλά με τόσες πολλές διαφορετικές και ακαταλαβίστικες πληροφορίες, σίγουρα χρειαζόμαστε μία προσέγγιση για να ξεκινήσουμε.
Καλό κρασί δεν είναι μόνο αυτό για το οποίο κάποιος πληρώνει ένα σημαντικό αντίτιμο για να το αποκτήσει, αλλά και αυτό που βρίσκεται στο καθημερινό μας τραπέζι. Το μεν πρώτο είναι για μια εξαιρετική στιγμή ή για τον «ψαγμένο» οινόφιλο, το δεύτερο όμως είναι αυτό που κτίζει την οινική κουλτούρα, αυτό το οποίο δοκιμάζουν οι νέοι στο wine bar ή μοιράζονται στο γεύμα με φίλους. Και είναι σημαντικό αυτή η πρώτη γνωριμία να είναι σε άρτια σχέση ποιότητας και τιμής ώστε να κερδίσει τον νέο καταναλωτή και να τον βάλει στη διαδικασία να εξερευνήσει το ελληνικό κρασί, να δοκιμάσει ετικέτες, να μάθει περισσότερα. Το κρασί δεν πρέπει να «τρομάζει», να περνιέται για κάτι που αφορά μόνο ειδικούς. Το ποιοτικό εμφιαλωμένο κρασί -επειδή είναι μέρος του πολιτισμού μας- πρέπει να είναι προσιτό σε όλους.
Σύμφωνα με κλαδικές μελέτες έχει αποδειχτεί ότι ο καταναλωτής ελέγχει τη σχέση τιμής-ποιότητας. Εάν αναρωτιέστε όμως ποιος είναι ο πρώτος πιο σημαντικός παράγοντας, ο τύπος του κρασιού (λευκό, ροζέ ή ερυθρό, ξηρό ή ημίξηρο) είναι εκείνος που μας προβληματίζει πιο πολύ. Η τιμή ενός ερυθρού κρασιού είναι αυτή που παίζει το σημαντικότερο ρόλο, γιατί το λευκό καταναλώνεται με μεγαλύτερη ευκολία και περισσότερους μήνες του χρόνου, σε σχέση με το ερυθρό.
Πριν την επιλογή μίας φιάλης πρέπει να υπολογίσουμε ότι θα πρέπει να είναι αποδεκτό από όλους. Οπότε σε ένα τραπέζι με φίλους που δεν γνωρίζουν πολλά σε σχέση με τον συνδυασμό κρασιού-φαγητού είναι προτιμότερο να επιλέξουμε σίγουρα ένα εύκολο κρασί και να αποφύγουμε τους εντυπωσιασμούς.
Για τα λευκά και ροζέ κρασιά, που δεν αναφέρουν παλαίωση ή ωρίμαση σε βαρέλι, είναι καλύτερα να προσέχουμε η εσοδεία να είναι κοντά στα δύο έτη. Είναι ατελείωτες οι ιστορίες με περιστατικά που κάποιος δεν πίνει φιάλη που έχει ξεπεράσει τα δύο χρόνια. Ας μην μπούμε όμως σε αυτή τη διαδικασία. Το κρασί είναι ζωντανός οργανισμός που δεν ελέγχεται απαραίτητα από άτυπο κανόνα ‘’ημερομηνίας κατανάλωσης’’. Για τα λευκά που αναφέρουν το βαρέλι είναι πολύ έξυπνη κίνηση να τους δώσoυμε ακόμη και μία τετραετία. Θα εντυπωσιαστείτε από το πόσο μοναδικά θα στηρίξουν ένα γεύμα ή δείπνο. Στα ερυθρά έχουμε περισσότερο χρόνο μπροστά μας.
Πως το σερβίρουμε ανάλογα με το φαγητό που έχουμε
Το διάστημα που η θερμοκρασία ανεβαίνει, τα πιάτα που συνήθως απολαμβάνουμε, αλλά και η διάθεσή μας ταιριάζουν καλύτερα με τα λευκά και ροζέ κρασιά. Οι σίγουρες επιλογές μας είναι: ένα δροσερό ποτήρι Ασύρτικο ή ένα ροζέ με το χαρακτηριστικό salmon pink χρώμα που αποτελεί πλέον και τη νέα τάση. Αν πάλι μιλήσουμε για γευστικούς συνδυασμούς, ψαρικά και θαλασσινά συνδυάζονται τέλεια με ένα λευκό κρασί, ενώ η ντομάτα, το παντζάρι και τα λαδερά πιάτα αναζητούν το ροζέ. Ομοίως και τα κλασικά ελληνικά πιάτα της κουζίνας μας.
Επειδή όμως η απόλαυση ενός κρασιού είναι και υποκειμενική υπόθεση, καλό είναι να μην αφήνουμε τους κανόνες να μας περιορίζουν. Επομένως δεν λέμε όχι σε ένα φρέσκο ερυθρό κρασί, στη σωστή δροσερή θερμοκρασία σερβιρίσματος, όπως 16°C-18°C, όποια εποχή και να το καταναλώσουμε.
Για να απολαύσεις ένα κρασί δεν χρειάζεται να ξοδέψεις πολλά χρήματα. Ξεκίνησε από την επιλογή του ποτηριού, χωρίς απαραίτητα να ξοδέψεις μία περιουσία. Η νέα τάση στα ποτήρια κρασιού είναι τα χαμηλά ποτήρια ‘’τύπου νερού’’. Με λίγη προσοχή στην ποιότητα του γυαλιού μπορείτε να απολαύσετε κάθε τύπο κρασιού στο ίδιο ποτήρι.
Για να βρούμε τον καλύτερο σύμμαχο στο συνδυασμό του πιάτου μας αυτό που χρειαζόμαστε είναι ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Για παράδειγμα όσο πιο πολλά μπαχαρικά ή λιπαρές γεύσεις χρησιμοποιούμε τόσο πιο έντονο πρέπει να είναι και το κρασί μας. Το ίδιο άλλωστε ισχύει και στη διάθεση μας την ώρα που ετοιμάζουμε το φαγητό.
Για παράδειγμα:
-Ένα ελαφρύ ξηρό λευκό κρασί από ποικιλίες όπως: Sauvignon blanc ή Moσχάτο, μπορεί να συνοδεύσει πιάτα όπως σαλάτες και διάφορα λαχανικά.
-Ένα λευκό από ποικιλίες όπως: Μοσχάτο και Gewürztraminer, το βρίσκουμε δίπλα σε πικάντικα πιάτα ή εξωτικές γεύσεις.
-Ένα λευκό με πέρασμα από βαρέλι ή ελάχιστη παλαίωση από ποικιλίες όπως: Ασύρτικο, Ρομπόλα, Chardonnay, συνοδεύει κρεμώδεις και λιπαρές γεύσεις.
-To έντονα αρωματικό ροζέ κρασί από Ξινόμαυρο ή Syrah δίπλα σε πιάτα μεσογειακής κουζίνας γίνεται ο απόλυτος σύμμαχος.
-Τα ερυθρά κρασιά από ποικιλίες όπως Merlot, Pinot Noir ψάχνουν πιάτα κοντά στα μανιτάρια, το κοτόπουλο και έντονες μακαρονάδες.
-Οι ποικιλίες όπως Aγιωργίτικο, Cabernet Sauvignon και αντίστοιχες διεθνείς συνοδεύουν την Ιταλική κουζίνα, χοιρινό ή μοσχάρι με έντονες σάλτσες.
-Για τα στιβαρά ερυθρά από ποικιλίες όπως Syrah, Μalbec η επιλογή καπνιστού ή barbecue είναι η καλύτερη λύση.
Πως το διατηρούμε στο σπίτι:
Όταν τύχει να διαβάσετε για τη θερμοκρασία δωματίου ενός χώρου υπολογίστε ότι η ιδανική είναι 22°C με 24°C.
Πως το σερβίρουμε:
Στoυς λευκούς ή ροζέ οίνους:
Για να πετύχετε τις θερμοκρασίες σερβιρίσματος δεν χρειάζεται να γεμίσετε το σπίτι θερμόμετρα. Για τους λευκούς οίνους που βρίσκονται σε ένα εύρος αλκοόλ από 9 έως 14% η πρόταση θερμοκρασίας σερβιρίσματος είναι 12°C-16°C.
Να έχετε πάντα στο νου ότι εάν ένα κρασί θέλουμε να καταναλωθεί κρύο θα πρέπει να μείνει αρκετές ώρες στο ψυγείο. Εάν βιάζεστε μπορείτε πριν να το βρέξετε ελαφρά. Σε περίπτωση που χρησιμοποιείτε σαμπανιέρα προτιμήστε αρκετό νερό και λίγο πάγο.
Mία σαμπανιέρα με πολύ πάγο θέλει περισσότερο χρόνο για να φέρει τη σωστή θερμοκρασία.
Στους ερυθρούς οίνους:
Για νεαρούς ερυθρούς οίνους με 10-15% alc και με μέτριο αλκοόλ παράδειγμα 12-17% alc σε αλκοόλ κρασιά επιλέγουμε θερμοκρασία σερβιρίσματος μεταξύ 16°C-18°C ακόμη και 14°C, γιατί το ερυθρό καταναλώνεται πιο αργά.
Μην ξεχνάτε πως το κρασί με περιεχόμενο 0,75 πωλείται σε αυτό το μέγεθος για να μοιράζεται και για να το απολαύσετε πάντα να έχετε στο νου ότι είναι ανεξερεύνητο. Οπότε όλα τα παραπάνω χρειάζονται τη δική σας πινελιά και εμπειρία.
ΠΗΓΗ: drbenefits.wordpress.com